Afsluitdijktocht, 52 km (40 km gelopen)

Tocht: Afsluitdijktocht
Plaats: Zürich-Hippolytushoef
Datum: 19 mei 2007
Afstand: 52 km (waarvan 40 gelopen)
Foto's: Klik hier om alle foto's te bekijken


Lopend over de Afsluitdijk. Ik had er zin in, maar tegelijkertijd zag ik er best tegenop. Wat gebeurt er in je hoofd als je 33 km lang rechtdoor moet lopen? Als je urenlang hetzelfde uitzicht hebt. Stel dat het regent. Wat als het stormt en je hebt de wind tegen? Met de auto duurt het al lang om dat dijkje over te crossen. Ga je mentaal kapot? En heb je na 33 km rechtdoor zin in NOG 20 km? Tot hoe laat mogen we eigenlijk binnenkomen? En is het dan nog gezellig in finishlocatie "de Harmonie" of is iedereen dan al naar huis? Al met al genoeg beren op de weg cq. dijk dus!

Desalniettemin stappen we vrolijk in de bus naar het startpunt in Zurich. Genoeg bekenden om de dag mee door te komen. Als ik ze bij kan houden tenminste. Want eenmaal onderweg valt de groep al snel uit elkaar. Gelukkig is Natalia zo lief om bij me te blijven. En ook Anneke haakt redelijk snel aan. Maar door windkracht 6 vol op de snufferd is er van een gezellig kletspraatje nauwelijks sprake. De wind giert om onze hoofden. Hij suist in onze oren. En samen met de langs scheurende auto's is het lawaai oorverdovend. Dus diepen we al snel de MP3 spelers op uit onze rugzakken en dan is het ieder voor zich en God voor ons allen. Lekker bikkelen!

Na de wagenrust op ongeveer 6 km loopt KRO-verslaggeefster Pien Rosmalen een eindje met ons op. "Tot het monument" vertelt ze, want zij heeft het dijkje al vaker bedwongen. Ze probeert geluidsopnamen te maken van onze gesprekken onderweg, maar de wind maakt het nagenoeg onmogelijk! Dus gaan de oordoppen maar weer in en verdrinken we in het eindeloze uitzicht en onze muziek tot we op de eerste echte rust belanden. Niet alleen voor de voeten, maar vooral ook voor onze hoofden en oren.

Meteen na de rust hebben we aan de horizon Het Monument in het vizier. Op een afstand van zeker 10 km doemt het al op. Om de aandacht van het enorme bouwwerk EN de hectometerpaaltjes af te leiden doen we toch maar een poging wat te praten. We proberen een stukje bovenop de dijk te lopen, zodat we naast het IJsselmeer (links), de snelweg, het fietspad en de grasdijk nu ook rechts de Waddenzee zien opdoemen. Indrukwekkend! We lopen als het ware dwars door het water! Maar op dit hoge punt is de wind bijkans nog harder dan op het fietspad beneden en we laten het briljante uitzicht dan ook al snel voor wat het is. We tellen tegemoetkomende fietsers. We berekenen het aantal witte strepen per km die het fietspad markeren. We SMSen met wandelvrienden die in Friesland aan hun laatste etappe van de Elfstedentocht bezig zijn. We SMSen met wandelvrienden die al bij de Monument-rust zitten. We proberen niet te focussen op de hectometerpaaltjes, maar zelden was het zo duidelijk dat er 10 hectometers in een kilometer zitten. Zelden was het zo duidelijk hoe lang het eigenlijk duurt voor je 100 meter al wandelend afgelegd hebt. Maar uiteindelijk komt Het Monument dan toch echt dichterbij en worden we hartelijk verwelkomd door de enthousiaste vrijwilligers die ons verwennen met stoelen, meloen, vers gekookte eitjes en alles wat we maar willen drinken.

Bij de volgende etappe doemt het einde van de dijk al op. Sluizen, een klein rood vuurtorentje en een hele grote windmolen. Als we daar zijn hebben we de dijk bedwongen. Dan kan "Afsluitdijk 19 mei 2007" worden bijgeschreven in onze virtuele wandelboekjes. Tot we beseffen dat deze tocht niet afgelopen is aan het einde van dit immense bouwwerk. Er staan na het bereiken van Den Oever NOG 20 af te leggen kilometers op het programma. Maar hebben we daar ook zin in? Kunnen onze pijnlijke knieen dat nog wel aan? Want hoewel het mentale klap tot nu toe achterwege is gebleven, heeft de wind zijn tol inmiddels wel geeist. Tijd voor crisis-overleg!

De Dijk Over, dat was ons streven voor vandaag. Maar kunnen we organisator Bill zo teleurstellen? En verdienen we die beloofde speciale herinnering dan wel? Gezusterlijk komen we tot een compromis. Na de dijk nemen we de kortste weg terug naar Hippolytushoef. Dan hebben we vandaag toch nog een dikke 40 km afgelegd. Dan zijn we nog op een redelijke tijd op de ongetwijfeld gezellige finishlocatie. Dan zien we onze wandelvrienden vandaag ook nog even. Dan lopen we onze knieen niet nog verder aan gort. En dan zijn we niet volledig naar de klote als we binnen zijn. We zien alleen maar voordelen! Zo besloten zo gedaan. Maar eerst nog even zitten bij de Molen in Den Oever. Want met al dat nood-overleg hebben we de dijk hebben inmiddels "in de benen"! Mission completed.

Nog maar zes kilometer naar Hippolytushoef. Geen omweg van 20 meer. Een geruststellende gedachte. Vooral gezien het tijdstip, het is inmiddels ruim 1600 uur. De beschutting van huizen en bomen. Geen fluitende gierende wind meer om onze hoofden. Eindelijk de mogelijkheid om een fatsoenlijk verstaanbaar gesprek te voeren. Ondanks dat kijken we uit naar het finishbiertje in de Harmonie. Maar de Elfstedentocht gelijk lijkt de kerktoren van Hippolytushoef maar niet dichterbij te komen. En net als we besluiten nog heeeeel even te gaan zitten stapt Elfstedenheld Carola voor onze neuzen bij haar ouders uit de auto. Het Elfstedenkruis fier op de borst gespeld. En terecht! Het geeft ons vleugels, want deze miezerige 40 km vallen natuurlijk in het niets bij de ruim 200 km die zij in de afgelopen 5 dagen heeft afgelegd. Niet lang daarna bereiken we dan ook eindelijk het dorpsplein in Hippo. Klaar voor 100 bier betreden we uitgeput de Harmonie. Om daar verrast te worden door de aanwezigheid van Elfsteden-ridders Syl en Douwine. Daar moet op gedronken worden!