Zevenheuvelenomloop, 25 km

Tocht: Zevenheuvelenomloop
Plaats: Nijmegen

Datum: 20 november 2005
Afstand: 25 km
Route: Nijmegen, Heilig Landstichting, Groesbeek, Zevenheuvelenweg, Duivelsberg, Beek, Nijmegen



Start: Op zondagmorgen om half acht in de trein zitten is vroeg. Heel vroeg. Maar weten dat al je wandelvrienden ook al onderweg zijn verzacht het leed. En het vooruitzicht dat je elkaar vandaag allemaal weer gaat zien is een feest.


Om het weerzien extra feestelijk te maken heeft Natalia de hele zaterdag in de keuken gestaan om appeltaart te bakken. We laten de hele coupe meegenieten. Behalve de conducteur. Twee dames zijn zelfs zo blij met de taart dat ze onze vrijgevigheid belonen met een kadootje: een heuse plastuit! Die gaan we vast nog wel een keertje uitproberen, maar vandaag even niet...




Rond kwart over negen melden we ons aan de echte start op een redelijk lege Wedren. Daar begroeten we nog meer wandelvrienden, drinken een snelle kop koffie, slaan de kruidenbitter van Cor manmoedig af in plaats van achterover en vertrekken. Op naar de heuvels, op naar het bos, op naar de prachtige omgeving van Nijmegen.






De mannen gaan weer als een dolle van start. Terwijl ze nu zo onderhand toch zouden moeten weten dat ik het eerste uur altijd als een oude krant loop. Omdat ik nou eenmaal langzaam op gang kom. Omdat ik tijd nodig heb om warm te lopen. Maar uiteindelijk vinden we elkaar toch weer en midden in het bos nemen we even de tijd voor een de klassieker: de chica-foto!



Dan, als we eindelijk het bos uitlopen staan we oog in oog met een oude bekende: de Zevenheuvelenweg. Dit roept herinneringen op aan barre tijden. Aan pijn en emoties. Samen met Natalia haal ik even herinneringen op...

Eerste rust:
Voor we het weten staan we halverwege de heuvel inene bij de eerste rustpost. De boterhammen komen uit de rugzakken en we laten ons de erwtensoep goed smaken! Het is er koud genoeg voor!




In een poging in te lopen op de wandelvrienden van www.zerevoeten.nl houden we de pauze kort en lopen snel door! Door de smalle paadjes op dit gedeelte van het parcours kunnen we echter geen tempo maken en zoeken we maar een beetje contact met onze medewandelaars.


We ontmoeten Joris die pas 10 is en een mevrouw wiens wandel-outfit voldoet aan de Pink-Angel-normen (maar wat niet Pink Angel Sandra blijkt te zijn).



En natuurlijk genieten we van dit landschap. Hoe kan het ook anders? Het is hier prachtig!!!





Dan staan we zomaar ineens aan de voet van de Duivelsberg. Douwine had ons telefonisch al, hijgend en wel, gewaarschuwd voor dit monster. Klimmen moeten we. Totdat we er bijna bij neervallen. Pas als we de top eenmaal bereikt hebben en staan uit te hijgen bedenken we dat deze berg eigenlijk wel een foto waard was. Te laat dus. Dan de afdeling maar op de gevoelige plaat vastleggen...


Tweede Rust:
Na al dat geklim en gedaal, dat getuur naar het bospad om te voorkomen dat je over boomwortels struikelt en een kilometer of 18 vinden we dat we best kunnen beginnen aan ons favoriete moment van elke wandeling...het moment dat het tijd is voor het eerste biertje! En net als we de eerste slok de keel in gieten melden zich NOG meer wandelvrienden. De forummers van walkers4walkers sluiten zich bij ons aan. Marc en Douwine blijken 10 meter verderop te zitten en komen onze kant op. Hotel 't Spijker weten even niet wat haar overkomt. Wandelaars zijn toch altijd van die rustige types?!?!








Na dit fantastische wandelintermezzo met bier moeten we toch weer verder. Als altijd loopt de groep alweer snel op me uit, maar Hans wijkt niet van mijn zijde. Hoewel we elkaar eigenlijk alleen van het internet kennen, kletsen we de laatste anderhalf uur moeiteloos vol. Aan de finish staat de hele groep al op ons te wachten, klaar om de tocht af te bieren in Cafe Station Oost. Nog even zetten we de dames uit de trein nog even op de foto en dan is het op naar de kroeg!
















Na eindeloos veel bier, een diner van bitterballen, overloos geleuter over alles behalve wandelen, een blik op het supersonische ondergoed van Hans en ontelbare chica-foto's besluiten we eindelijk Station Oost te verlaten en Centraal Station op te zoeken. Helemaal vast is de tred niet meer, maar dat kan ons niet schelen! We hebben weer een fantastische dag gehad.