WS78 Winterwandeling Beverwijk, 40 km

Tocht: Noord Kennemerlandtocht
Plaats: Beverwijk
Datum: 10 december 2005
Afstand: 40 kilometer
Route:

Start: Geheel tegen de gewoonte in stap ik vrolijk m'n bed uit als vandaag de wekker om 06.15 gaat. Het is donker, mistig en koud en ik heb geen idee wat voor een weer ons vandaag te wachten staat. Niet weten wat je te wachten staat geldt ook voor de NS. Door een vertraging mis ik mijn overstap in Uitgeest, maar Bart en Frank staan binnen 10 minuten voor m'n neus met de auto. Op naar het startlokaal voor koffie!


Het is druk in het startlokaal, maar alles is prima georganiseerd. En terwijl de een in de rij staat voor de inschrijving, gaat de ander in de rij voor een receptje om nog even goed wakker te worden. Koffie en heel veel wandelvrienden! Wat een goed begin van de dag...







Eerste rust: We vertrekken stipt om 09.00 uur en op weg naar de eerste rust doorkruisen we vooral veel bos. En daar waar we het asfalt tegenkomen is het oppassen geblazen. Het heeft gevroren en voorzichtigheid is geboden! Maar ondanks de kou zit de stemming er prima in. Er wordt volop gekletst en ondanks het vroege tijdstip blijft ook onze specialiteit (dom lullen) niet achterwege.



Al snel (na 10 km) dient de eerste rust zich aan. Lieve vrijwilligers staan ons op te wachten met heerlijke goulashsoep. Deze mensen hebben ervaring en weten wat een winter-wandelaar nodig heeft! Maar ook Bart heeft zich in alle vroegte terdege voorbereid op onze hongerige magen. Uit zijn veel te zware rugzak wordt een pakketje kippenvleugeltjes opgediept. En na de eerste ongelovige reacties laat iedereen zich de kip goed smaken. Zelfs onbekende medewandelaars laten we meegenieten!






Net voordat we onze weg weer willen vervolgen staat 'ie ineens voor m'n neus. Peter van de Academische WandelSociëteit uit Haarlem die we nog kennen uit Oosterbeek. Een snelle begroeting volgt, maar er staan 4 mannen te trappelen van ongeduld om verder te wandelen...Nog snel een foto dan!


Niet veel later verlaten we het bos en dienen zich de duinen aan. Het zonnetje is inmiddels doorgebroken en in combinatie met deze prachtige omgeving levert dat fantastische plaatjes op!




Geen duinen zonder zee natuurlijk. Al had ik niet gedacht dat je van Beverwijk zomaar naar zee zou kunnen lopen. En de verrassing wordt nog groter als blijkt dat een gedeelte van het parcours over het strand gaat. In het losse zand lopen is een discipline op zich, maar in de vloedlijn is het best te doen! En het uitzicht vergoed veel! Wat is het hier PRACHTIG!







Tweede rust:Eenmaal van het strand af, gaan we via de duinen weer het bos in.




Om niet veel later aan te komen bij de tweede rust. Maar het is pas 12.30. Stevent Sunny hier af op een nieuw persoonlijk record? Zitten, plassen, koffie, boterhammetje, biertje, kipkluifje en een marinesuiker-demonstratie en we kunnen er weer even tegen! Op naar de koffiestop die ons op 30 km beloofd is!





Tot de 25 km gaat het prima. Dat is natuurlijk ook de afstand die we gewend zijn. Maar dan zijn we wel een beetje klaar met die bossen en die bomen. Het psychologische spelletje is bogonnen. We zoeken afleiding bij medewandelaars die ons hun Dodentocht-ervaringen meedelen. We bijten een pijntje weg. We proberen muziek uit onze mobieltjes te krijgen en zingen domme liedjes. We beginnen zelf met het aftellen van de pijlen die nog moeten komen. En net als we het idee hebben dat dat lekker opschiet stappen we de eindeloze oprijlaan van Landgoed Marquette op.



Derde rust:Maar dan, eindelijk eindelijk, krijgen we de bijna 31 km-koffiestop in zicht. Zitten, zuchten, steunen, piepen. Niet te lang natuurlijk, want al snel raken we in gesprek met Flip over fototoestellen en net als ik ga zitten staan de heren van de Wandelsoc weer voor me. We kletsen wat terwijl Bart nog even her en der een koffiebekertje "bijvult" en met zijn marinesuiker nog meer nieuwe vrienden maakt!






Vierde rust:Met nog 9 km te gaan begint de schemer in te vallen. Veel verder dan wat geklaag en onzinnige praat komen we niet meer. Er vallen stiltes en we merken aan elkaar dat 25 km toch meer onze afstand is! Gelukkig komen we nog langs een prachtig kasteel en zit er nog een korte fruit-stop op 35 km.





Finish: Het mandarijntje en de vijf minuten zitten geven blijkbaar zoveel energie dat ik het laatste stukje nog een soort van opleving krijg. Het tempo gaat een tandje hoger, we liegen tegen Adri dat de finish bij de kerk is die we in de verte zien opdoemen en we kletsen wat met Flip die dan weer voor dan weer achter ons loopt. En na een laatste stukje door een sfeervol verlichte winkelstraat staan we eindelijk voor het finishlokaal. Het is half zes. We zijn acht en een half uur onderweg geweest. Een persoonlijk record voor Sunny! Dit biedt perspectieven voor de 100 km in 24 uur!




Eerste biertje:Terwijl wij ons afmelden en de medailles in ontvangst nemen gaat Bart in de rij voor de finishbiertjes. Maar helaas voegt hij zich met een teleurstellende mededeling weer bij ons. "Het bier is op". En ondanks de pijn aan onze voeten slepen we ons naar de geparkeerde auto om een kroeg te vinden waar we deze tocht kunnen afbieren!






Hoogtepunt: Het onverwachte stuk over het strand was zwaar, maar qua omgeving en gevoel toch het hoogtepunt van de dag!

Dieptepunt: Naast de teleurstelling die we moesten verwerken op het moment dat we hoorden dat het bier op was, komt het echte dieptepunt pas als ik thuis ben. Mijn altijd bejubelde blaarvrije voeten hebben me dit keer in de steek gelaten. Zowel links als recht prijkt een pracht van een blaar. En omdat me dit dus nog niet eerder is overkomen heb ik niets in huis om mezelf van deze pijnlijke plekken te ontdoen. Maandagochtend dus eerst maar langs de drogist voor blarenpleisters.



Pijn: Hoewel alle spieren lekker strak gespannen zijn blijft echte pijn achterwege. Natuurlijk piepen we onderweg wel over van alles, maar dat is meer om maar wat te zeuren te hebben!

Nieuwe vrienden: Vandaag gaat vooral om het weerzien van oude vrienden. Dit zijn tochtjes voor doorgewinterde wandelaars die je altijd wel weer ergens tegenkomt. Zo ook Burberany (die ik ken via het walkers4walkers forum) en haar wandelvriendinnen. We zien ze vandaag voor het eerst, maar naar ik aanneem vast niet voor het laatst!


Held van de dag:Eenmaal aan het bier val ik van verbazing bijna van mijn barkruk. Vanwege het zojuist behaalde persoonlijke record roepen de mannen MIJ ter plekke uit tot Held van de dag! Ik word er verlegen van!


Overige foto's: Voor een beetje wandelaar is deze meneer een bekend gezicht. Als altijd met lang haar, baard en korte broek. Terwijl wij vandaag vooral gehuld zijn in muts, sjaal en handschoenen! Ik kon het niet nalaten om hem op beeld vast te leggen!