Tocht: Oliebollentocht
Plaats: Apeldoorn
Datum: 15 januari 2006
Afstand: 25 km
Route:

Start: Zondagmorgen 08.00 uur. Telefoon. Ik hijs mezelf uit bed. Het is Adri de Wandelvriend vraagt waar hij en Rick zich moeten melden voor de Wandeltocht in 't Twiske. "Maar jullie gingen toch lopen in Apeldoorn?" probeer ik nog voorzichtig. De tocht in 't Twiske heb ik namelijk gelaten voor wat het was nadat ik hoorde dat deze maar 15 km zou zijn. Daar kom ik m'n bed natuurlijk niet meer voor uit. "Zet de koffie maar aan, we komen je halen! Dan ga je maar mee naar Apeldoorn!" commandeert Adri en gezien het vroege tijdstip heb ik nog geen passend weerwoord. "Tot zo" weet ik nog net uit te brengen. Nog geen uur later hebben de heren koffie op en zit ik met gestrikte veters in de auto. Op weg naar de Oliebollentocht in Apeldoorn. Wat een verrassend begin van de dag!

Terwijl Adri koffie haalt, schrijft Rick ons in. En ze moeten gevoeld hebben dat ik erbij zou zijn, want Rick heeft 3 stukken appeltaart meegenomen. Niks mis mee, zo'n ontbijtje! Maar veel tijd gunnen we onszelf niet. We schuiven de appeltaart naar binnen en gieten de koffie erachteraan. Jassen en tassen verzamelen! En weg zijn we. Het is 10.00 uur precies.

Na een stukje door de wijk en een flink stuk door het bos, komen we bij de watermolen. We zijn inmiddels warm gelopen, maar aan de ijspegels bij het schoepenrad is duidelijk te zien hoe koud het toch nog is.

Dat Apeldoorn een bosrijke omgeving heeft ontgaat ons vandaag niet. Het uitzicht bestaat vooral uit bomen, bospaden, bomen, omgevallen bomen, laaghangende takken, bospaadjes enneh: bomen!

Eerst rust: Na een krappe 11 kilometer mogen we ons melden in de kantine van Verzorgingshuis Randerode. Ook hier houden we het weer bij een snelle kop koffie, een plaspauze, een slok Jagermeister en een gevulde koek. En dan gauw de jassen weer aan. We moeten verder! Bij de volgende stop nemen we wel erwtensoep...

De volgende 10 km lange boswandeling praten we vol met al onze Vierdaagse-herinneringen. Je moet toch wat als je geen bospad meer kan zien. En een paardje geeft hier en daar ook nog wel wat afleiding.

Tweede rust: En na een kleine 2 uur zijn we dan toch weer terug bij Randerode. Eigenlijk kunnen we niet wachten om naar binnen te gaan. Maar Rick wil nog even een foto maken bij dat geestige bordje bij het bushokje...

Teleurgesteld omdat de erwtensoep op is, hakken we een broodje bal naar binnen en besluiten geen minuut langer te rusten dan nodig. Deze teleurstelling kan volgens ons namelijk maar op een manier verwerkt worden: met een finishbiertje. Daar sprinten we dus maar op af! Jullie mogen drie keer raden hoe het laatste stuk van de route verloopt. In een keer goed... door het bos!

Finish: Bij de finish staat ons niet alleen het felbegeerde finishbiertje te wachten, maar ook een hele berg naamgevers van deze tocht: Oliebollen!

We genieten nog even na in het clubgebouw van WSV Wandellust, waar de muziek van Frans Bauer de boventoon voert. We maken nog een snelle chicafoto met Adri. We prijzen zijn nieuwe, kwalitatief hoge Hanwags en X-socks. We zetten nog wat gezellige medewandelaars op de foto en dan noemen we het weer een dag. Het is mooi geweest, we gaan naar huis!