Egmondse Wandelmarathon dag 1

Tocht: Egmondse Wandelmarathon
Plaats: Egmond aan Zee
Datum: 21 januari 2006
Afstand: 21 km
Route: Van Egmond over het strand naar Castricum. Van Castricum door de duinen terug naar Egmond. (De rode lijn op het kaartje).


Start:
Als je wekker 's morgens om half voor zeven gaat is dat best even schrikken. Vooral na een avondje gezellig doen met een flesje wijn op de bank. Maar we zijn bikkels dus stappen we snel onder de douche, schuiven een ontbijtje naar binnen, laden de auto vol met logeerspullen en gaan we op pad. Samen met Douwine op weg naar Alkmaar. Op weg naar de koffie bij Maaike. Naar de pendelbus die ons naar Egmond zal brengen. Naar een weekend lang wandelen op het strand en in de duinen. We hebben er zin in!






De pendelbus zet ons voor de deur af en wandelvriend Bill is snel gevonden. Een stempel, een bak koffie, een bezoek aan een Dixie (maar waar was Cor?!) en we kunnen!






Nog geen kwartier later lopen we op het strand! Met de wind in de rug en onze snoeten in de zon hoor je ons hier niet klagen... Wat een fanTAStisch wandelweer hebben ze bij de organisatie uitgezocht.








Eerste rust:
Dat deze tocht vele sponsoren kent blijkt uit de enorme hoeveelheid rustpunten. Maar liefst zes stuks staan er op het 21 km lange (?) programma. De gratis koffie op 3 kilometer laten we dan ook voor wat het is. We vervolgen onze weg over het strand richting Castricum.






Tweede Rust:
Maar na 8 kilometer gaat een bak (Amstelbekertje?!) koffie er toch wel in. En even zitten is ook wel fijn. Zo'n strand is toch wel wat anders dan asfalt. Douwine gooit de bananen-act er nog even tegenaan, maar dan zijn we klaar voor de duinen. De komende uren zullen we niet veel anders zien!






Derde Rust:
Na nog geen half uur dient zich stempelpost 3 alweer aan. Douwine hoopt op iets "substantieels voor in de maag", Sunny grijpt deze gelegenheid vooral aan voor "iets substantieels uit de maag"! Sunny's actie slaagt doordat bij elk van de 8 stempelposten ook in ruime mate Dixies aanwezig zijn. Douwine's actie faalt echter jammerlijk. De KRO, sponsor van deze rustpost, deelt slechts water uit en een boeiend verhaal over stiltetochten (vast niks voor ons!).


Vierde rust:
Maar na NOG een half uur bikkelen over stijgende en dalende duinpaadjes biedt de Nationale Reserve uitkomst. Camouflagesoep! Met worst! Bill slaat over. Sunny geniet op een bankje. En Douwine regelt slaapplaatsen op Kamp Heumesoord. (Of heeft het soms toch iets met die uniformen te maken?!). We beantwoorden nog wat gepaste EN ongepaste vragen over onze websites en hobbelen rustig verder.








Vierde rust:
Dat wil zeggen: Bill en ik hobbelen, maar Douwine houdt de pas er stevig in! En soms hobbel ik alleen en houden Bill en Douwine er samen stevig de pas in. En al afwisselend krijgen we eindelijk weer "land in zicht". Gelukkig maar, want hoe mooi die duinen ook zijn, na een paar uur ben ik er wel klaar mee. 18 Kilometer zit erop. We nemen een snelle mandarijn en gaan vijf minuutjes op een stoeltje zitten. Maar we koelen te snel af en de finish biertjes lonken, dus daar gaan we weer!


En terwijl Douwine vooruit spurt om alvast wat bier te bestellen, nemen Bill en ik nog even de tijd om de Egmondse vuurtoren op de foto te zetten.


Finish en het eerst biertje:
Al keuvelend over vuurtorens, lichtpatronen, marechausse, marine en mariniers staan we zomaar ineens bij de finish. Daar staat Douwine al klaar met de beloofde biertjes. We zijn precies vijf uur onderweg geweest. Maar al die afwijkende ondergrondjes, duinen en stempelposten in acht nemende is dat een prima eindresultaat. We keuvelen nog wat na en dan is het tijd om de pendelbus weer op te zoeken. De eerste dag zit erop!




In Alkmaar zoeken we een gezellig tentje op om even bij te komen. Douwine vergaat inmiddels van de honger en breekt hier dan ook met gemak het record uitsmijter eten.
Maaike voegt zich bij ons en samen met haar volleybalvriendinnen drinken we nog wat na.

Maar dan is het toch echt tijd om naar "huis" te gaan. We willen douchen en op de bank hangen. We willen Maaike haar vertroeteltalenten laten vertonen. En hoewel we eerder nog wilde stapplannen hadden eindigen we na een flink bord heerlijke macaroni, gedouched en heerlijk rozig, al Idols kijkend op de bank, waar we spelen met Bliksem terwijl het ene idool na het andere uitvoerig bekritiseerd wordt. Sunny haalt de uitslag niet eens meer...