Vierdaagse Nijmegen Dag 3, 40 km

Dag drie alweer. We beginnen een beetje in het ritme te komen. Opstaan, aankleden, ontbijten, Bart en Bill koffie geven, spullen verzamelen, startscan halen en gáán! Wat vooral begint op te vallen is dat ik nog steeds niet de gebruikelijke opstartproblemen heb. Zou het dan toch aan het goede rusten liggen? We hebben dan ook wel een heerlijk bed op ons logeeradres!

Het wandelen lijkt wel vanzelf te gaan. We slepen ons langs de ziekenhuizen heen, scoren puddingbroodjes bij Strik, drinken koffie bij Tamara en zwaaien enthousiast naar Alex die als altijd langs de route zit om een glimp van Aartje op te vangen. Helaas zit onze favoriete Brandweerman Jan niet op z'n vaste plekje en dus lopen we maar door. En voor we het weten lopen we dan ook op de dijk richting Mook. Helemaal doordenderen naar Plasmolen waar papa en mama klaarzitten met de pannenkoeken lijkt ons geen goed idee en dus vergezellen we Bart naar de militaire rust. Daar valt ons op dat de militairen in het gras liggen terwijl de burgers tof zitten te doen aan de stoelen en tafels die er staan. Als ik zo'n pak aan had als Bart had ik er wat van gezegd.

Na een korte stop zetten we koers naar Plasmolen. Pannenkoeken here we come! We verzinnen wat domme teksten op bestaande liedjes om de tijd te doden. De mensen om ons heen vinden ons vast erg irritant, maar wij hebben dikke schik. Lachen verdrijft de pijn en af en toe een slokje Betuws Boeren Bittertje helpt ook ;-).

Na de soep en pannenkoeken heeft Bart nog een verrassing voor papa en mama Sunny. Als dank voor hun jarenlange vertroeteling van vele wandelaars heeft hij voor mama de officiële KNBLO Verzorgingsmedaille aan een lintje en voor papa de versie zonder lintje. Beretrots zijn ze! En terecht! Zonder die twee langs de route zouden onze Vierdaagsedagen een stuk minder leuk zijn. Ze geven ons elke dag een punt om naar toe te lopen en leggen ons in de watten tot en met. Gelukkig weten velen van ons ook wat het is om wandelaars te vertroetelen en daarom hebben we er des te meer respect voor. Want ga maar eens langs de kant zitten wachten om tussen al die 40.000 gezichten "jouw" mensen te vinden. Dodelijk vermoeiend! Gelukkig krijgen ze de laatste jaren wat hulp van hun Drentse vrienden Wim en Fenna.

Na al dit officiële gedoe zou je bijna vergeten dat we nog een stukje moeten wandelen vandaag. Maar dat moeten we wel degelijk nog. Hier en daar delen we wat Awards uit en we blijven ons verbazen over ons tempo. Zelfs de rust van Jaap wordt nagenoeg overgeslagen. Het is niet nodig. Even een BVO'tje halen en we kunnen weer door. Langs de zwaaiende handjes, heuvel op richting Bredeweg om pas in Groesbeek ergens een terras op te zoeken voor een welverdiend biertje. En niet veel later komen we langs onze favoriete tosti-kraam. Lekker!

En dan is het op naar de Zevenheuvelen weg. Met het fluitje in de aanslag stampen we omhoog. We zwaaien onderweg naar wat (oude) bekenden en bekijken angstig de dreingend donkere wolken. Helaas krijgen we de Buienradar niet aan de praat om te checken of het net zo ernstig gaat zijn als het lijkt. We stelen hier en daar een biertje om vast wat in te drinken voor de naderende proef-finish in Berg en Dal. Maar op slechts een paar honderd meter voor ons favoriete café breekt de hemel open. We redden het nog net om redelijk droog over te komen met onze parapluutjes, maar net op het moment dat we ons tussen de schuilende massa op het terras kunnen wurmen klettert de regen als een dolle naar beneden. Echt droog is het niet op het terras, maar in ieder geval droger dan op het parcours. Van zitten is geen sprake en van het gebruikelijke feestgedruis ook niet echt. Eigenlijk zijn we alleen maar aan het wachten tot het stopt met regenen.

Ruim een uur later vinden we de regen op een aanvaardbaar nivo om onze weg naar Nijmegen te vervolgen. Na een half uurtje kunnen de parapluus wel weer worden ingeklapt en kunnen de poncho's weer terug in de rugzakken. Heerlijk om in droog weer over de finish te gaan. Hier en daar pikken we onderweg nog een biertje mee onderweg en vlak voor de eindstreep hebben we zelfs nog tijd om "thuis" even de slippers aan te trekken en een droog jasje van de kapstok te grijpen. Vandaag finishen we op een gebruikelijker tijdstip. Het is tien voor vijf.

Bill meldt zich exact negen minuten later en na een uurtje stoere regenverhalen vertellen wandelen we op ons gemakje naar de Wok for Go voor een heerlijke maar vooral snelle Oosterse maaltijd. En dan is het weer tijd om thuis te douchen en te slapen. Wederom zonder hulp van pillen....

Klik hier om de foto's te bekijken.
Klik hier, hier en hier om de filmpjes van deze dag te bekijken