Vecht- en Poldertocht, 40 km

Tocht: Vecht- en Poldertocht WS78
Plaats: Breukelen
Datum: 11 februari 2006
Afstand: 40 km
Route: Breukelen, Nieuwersluis, Loenen, 's Gravenland, Kortenhoef, Vreeland, Breukelen

Start: Het wordt routine. Vroeg opstaan, stukje reizen, wandelvrienden begroeten, inschrijven, koffie, plassen en GAAN! Zo ook vandaag weer. Stipt om 9 uur is het zover. En nog geen vijf minuten later lopen we op het prive-terrein van Kasteel Nijenrode. Wat een fantastisch begin van de dag!





En al snel doet het parcours het predicaat "WS78" eer aan. Off-road door het bos, door de blubber! Even lijkt het erop of we zelfs slootje moeten springen, maar zo bont hebben ze het gelukkig niet gemaakt. Er is alleen maar file omdat de leuning bij een provisorisch bruggetje (lees: blok beton over een sloot) ontbreekt.




Toch gaan er vandaag ook grote stukken over het good-old asfalt. En lopen langs de Vecht levert als altijd alleen maar mooie plaatjes op!






Eerste rust: Omdat Frank en ik lekker in hetzelfde (langzame ) tempo lopen blijven we even bij elkaar. Maar vlak voor de 10-km-soep-stop tonen de wandelmaatjes zich weer eens ware wandelvrienden. Eensgezind staan ze ons op de brug op te wachten. Zodat we samen soep kunnen eten en er boterhammen en kippenpoten gedeeld kunnen worden.


Tweede rust: Eenmaal opgewarmd en bijgevoed gaan we aan een ware survivaltrip beginnen. Over een dijkje dat letterlijk dwars door de Loosdrechtse plassen gaat. We vermoeden dat het GI Joe zelf was, die ons voor geweest is om een een pad te hakken in deze rimboe. En hoewel ik zelf het liefst op asfalt loop, moet ik toegeven dat dit toch ook wel wat heeft...




Niet lang nadat we de wildernis verlaten is het alweer tijd om te zitten. De voetbalkantine blijkt een tikkeltje te klein, maar wij zijn ook blij met een picknicktafel die buiten staat! Er duiken nog een paar wandelsoccers op. Maar net als het gezellig dreigt te worden moeten we weer verder. We zijn pas op de helft...










Derde rust: We blijven nog een stukje off-road training doen. Door een weiland en over trilveen. Niets is de parkoersbouwers van WS78 te gek. Hoe avontuurlijk ik het net ook vond, nu ben ik er wel een beetje klaar mee. Niet alleen met de ondergrond overigens, maar met het hele wandelgedoe. De afgelopen 2 dagen ben ik ziek geweest en eigenlijk was ik nog lang niet "beter" genoeg voor 40 km. Maar ik moest en ik zou meelopen ("Eigenwijs is ook wijs" zei m'n moeder altijd) en dat komt me nu duur te staan. M'n energiepeil daalt onder het nulpunt en ik heb nauwelijks lucht genoeg om te blijven bewegen. Ik laat het gat tussen mezelf en de wandelvrienden groter worden terwijl ik m'n oordopjes opdiep uit de rugzak. De muziek en Rick van Velthuijzen helpen me door mijn stille moment heen! (Waarvoor dank!)


Maar ook de hypnotiserende werking van de voeten van Bart werken fantastisch op dit soort momenten. Ik merk dat hij merkt dat ik achter hem loop, want z'n pas is veel minder groot dan gebruikelijk. Zonder woorden (maar daardoor niet minder indrukwekkend) duwt 'ie me vooruit terwijl ik toch echt achter hem loop!


Een prachtige aanblik op de Loosdrechtse plassen helpt ook, maar als we even later 2 ooievaars in het weiland zien staan is mijn dieptepunt plotsklaps voorbij en kan mijn dag niet meer stuk! Ineens is me weer duidelijk waarom ik dit eigenlijk ook alweer allemaal zo leuk vind. Helaas zitten ze te ver in het weiland voor een mooie foto, maar ik heb ze gezien en da's voor mij genoeg...(een klein uur na het plaatsen van dit verslag krijg ik de ooievaars per mail toegestuurd!! Dankjewel Dick!!!)




Op 30 km kunnen we nog even zitten. Een moment dat meer dan welkom is. Het idee dat we nu nog 10 km moeten is niet echt een prettig vooruitzicht. Ik denk aan de woorden van Bill. "Als je niet meer kan, kun je nog 2 uur". Dat zou genoeg moeten zijn. Dus gooi ik er nog een kopje thee met flink veel suiker in en zet de kiezen op elkaar. Vlak voordat we onze weg willen vervolgen komt er nog een meneer naar me toe met de vraag of ik Sunny ben. Hij blijkt weleens wat foto's van m'n site "geleend" te hebben en herkende me direct. Ik word herkend! Even voel ik me een bekende Nederlander!






Vierde rust: De volgende 5 km helpen Adri en ik elkaar de lange rechte wegen over. Bart biedt nog aan om me in een kruiwagen naar de finish te brengen, maar ik sla de vriendelijke geste beslist af. Er moet gelopen worden. We bikkelen tegen de brug op (waar heeft Bart die tuinslang nou weer zo snel vandaan getoverd?!) en leren elkaar wat domme liedjes. Dom lullen werkt altijd, want ineens staan we met een mandarijntje in de hand op de veerpont. Over exact 3 km zullen we met een biertje in onze handen staan!












Finish: Hoewel het laatste half uur er bekend om staat altijd het zwaarste te zijn is dat vandaag gelukkig niet zo. Blijkbaar heb ik mijn dieptepunt al gehad. Het bier wacht. En misschien hebben ze wel bitterballen in die sporthal...













Hoogtepunt: Net als we weer huiswaarts willen keren word ik aangeklampt. "Sunny, wij willen je sponsoren, wat moeten we doen?!" Heel simpel dames! Laat een bericht achter in mijn gastenboek. De rest komt wel na het volbrengen van de 100 km! Deze dames maken de eerste 1000 euro aan sponsorgeld een feit (de teller gaat van 900 naar 1000!).... wat een fanTAStische afsluiting van de dag!!!