De 80 van Maasland ff Anders, 80 km

Tocht: De 80 van Maasland ff Anders
Plaats: Maasland (ZH)
Datum: 5-6 oktober 2007
Afstand: 80 km
Afstand: Klik hier om de foto's te bekijken


Start:
Na een heerlijke koolhydraatrijke maaltijd in huize Spierings vertrekken Marc, Dagmar en ikzelf richting Maasland. De TomTom doet zijn werk en duidelijke pijlen doen de rest; het parkeerterrein wordt gemakkelijk gevonden. Helaas ontbreekt de pendelbus naar de startlocatie, maar een vriendelijke passant wijst ons de (korte) weg naar het MVV gebouw. Eigenlijk hoeven we alleen op de muziek af te gaan, Feestkapel "De Blaasbalgen" blaast het dak van de voetbalkantine er bijna af! En dan kan het feest beginnen. Enthousiast begroeten we alle wandelvrienden. Enigszins gespannen staan we in de rij voor onze startkaarten. Gezellig snoepen we samen van een heuse Walkers4Walkers-taart. En dan is het zover. De reflecterende hesjes gaan aan. De rugzakken worden omgehangen. Al fotograferend wachten we op wat laatkomers. Maar dan kunnen we toch echt van start, tachtig kilometer here we come!

Lus 1, 25 km:
Maasland-Maassluis-Maasdijk-Nieuwe Waterweg-Maassluis-Maasland


Fris en fruitig gaan we van start. Het is donker, maar wandeltechnisch gezien heerlijk weer. Het is fris en helder. De grote groep formummers valt al snel uiteen, maar met Syl, Anneke en Ed blijven we aardig bij elkaar. We kletsen wat af, grijpen net naast de yoghurt bij de eerste wagenrust, warmen even op met een kop koffie bij de rust in de kantine van MSV, lopen eindeloos langs een sprookjesachtig verlichte Nieuwe Waterweg die af en toe door een passerende boot wordt omgetoverd tot een golfslagbad, puffen even uit met een drankje en een boterhammetje op de wagenrust, om uiteindelijk door de uitstekend geplaatste pijlen weer terug te worden geleid naar het punt waar we 5 uur geleden gestart zijn. We worden warm onthaald door vele forummers die net weer op het punt staan verder te lopen. Zij lichten ons in over het feit dat we zelf nog even onze tassen zelf vanuit de kleedkamers naar buiten moeten brengen. Onze koffie is nog niet eens op als we na krap tien minuten zitten min of meer weggestuurd door de vrijwilligers van de organisatie. Omdat we anders misschien niet op tijd binnen zullen zijn. Enigszins verongelijkt dien ik ze van repliek. Geen paniek lieve mensen, wij komen er wel. En op tijd, dat beloof ik!

Lus 2, 25 km:
Maasland-Schipluiden-'t Woud-Maasland


Nog wat na-mopperend verlaten we de voetbalkantine. Maar de feeërieke mistige weilanden stralen zoveel schoonheid uit dat we niet lang boos kunnen blijven. Met de molen van Schipluiden in zicht SMS ik collega Jason dat we zijn huis passeren. Het is half vijf 's morgens. Niet lang daarna doen we ons tegoed aan het vele fruit dat ons op de wagenrust door Ardie wordt aangeboden. Eindelijk wat te eten! Net als we weer aan de wandel zijn gaat mijn telefoon. Het is Jason die zijn bed is uitgekomen, op de fiets is gesprongen en vraagt waar we lopen. Slechts een paar minuten later doemt hij als vanuit het niets op, fietst gezellig een stukje mee en duwt ons mentaal vooruit met stoere Amerikaanse legerliedjes. Als Jason weer naar huis vertrek vertelt Syl ons hoe ze vorig jaar op de rust in 't Woud midden in de nacht werden getrakteerd op erwtensoep. En hoe gek ook gezien het tijdstip, wij verheugen ons erop! De ontvangst op de rust door onze mede-forummers is wederom hartverwarmend, maar de teleurstelling is groot als blijkt dat we qua eten nogmaals bot vangen. De soep is op. Het begint bijna licht te worden als we ons kunnen melden op de laatste rust van dit lusje. We genieten van de allerlaatste boterhammen met jam die Bill voor ons met hand en tand verdedigd heeft. We constateren dat Anneke zich inmiddels op onbekend terrein bevindt omdat dit de eerste keer is dat ze meer dan 40 kilometer achter elkaar loopt. Bovendien ben ik zelf zojuist over de 1000 gewandelde kilometers in 2007 gegaan. Hier worden records gebroken en we zijn trots op onszelf! Op weg naar de 50-kilometer-rust in de kantine van Tennisvereniging "De Commandeur" blijkt de batterij van mijn Ipod leeg en zingen we noodgedwongen alle kinderliedjes die we maar kunnen verzinnen. Direct als we Maasland binnen komen lopen zien we tennisvelden opdoemen. Helaas blijkt dit kleine dorp meer tennisverenigingen te hebben. Pas na een "mentaal momentje" van minstens een half uur bereiken we het gebouw van "onze" tennisvereniging. Onder luid applaus van onze lieve wandelvrienden, maar duidelijk vermoeid ploffen we neer voor de grote rust!

Lus 3, 15 km:
De Minimars-route door Maasland (5), daarna een rondje links-drie-keer-rechts om een weiland in het oostenlijk Buitengebied (10)


Voorzien van schone sokken en shirts volgen we de pijlen voorzien van de tekst MM. Voordat wij met deze Kennedymars van start gingen hebben de kinderen uit Maasland en omgeving deze route van 5 kilometer gelopen, met als doel ook de jeugd enthousiast te maken voor de wandelsport. Een prima initiatief natuurlijk, maar met al 50 kilometer in de benen is een letterlijk rondje om de kerk waarbij je om de drie stappen een stoep op of af moet geen pretje. Maar dit ongemak wordt in het volgende lusje ruimschoots goed gemaakt. Eindeloos lange rechte wegen zonder op- of afstapjes. Doordat er sommige stukken voor zowel de heen- als terugweg hetzelfde zijn zien we de snelle wandelaars ons in tegengestelde richting tegemoet komen, gezellig! De lieve mevrouwen van de wagenrust hebben er persoonlijk zorg voor gedragen dat er voor ons ook nog wat te eten is. Als hongerige wolven vallen we aan op een enorme stapel bruine boterhammen! Als we gevoed en gelaafd en vol goede moed weer op weg gaan, ontwaren we in verte de geheime controle. Niemand minder dan W4Wer Marijke knipt onze kaarten. Wat een leuke verrassing! Ik geniet van het prachtige weer, bel ter afleiding wat vrienden, zwaai naar de mensen op de voorbij varende boten en probeer de vermoeidheid te vergeten door te luisteren naar de muziek op de Ipod die ik van Ben te leen kreeg. Als ik door het menu scroll moet ik constateren dat Ben een redelijk beperkte muzieksmaak heeft. Ik kan kiezen uit Status Quo en Status Quo. Ik besluit het er toch maar op te wagen en al luisterend kom ik erachter dat "Oh Deerne" van Normaal een cover is van de Engelse rockband. Niet lang na die ontdekking mogen we ons weer melden bij de tennisclub. Voor het eerst maak ik gebruik van de het gesponsorde bier. Het ijskoude Palmpje glijdt heerlijk naar binnen!

Lus 4, 15 km:
Maasland-Noordelijk Buitengebied-Maasland


Voor de laatste lus sluiten we ons aan bij onze forummende wandelvrienden. Ze blijken nog steeds een half stapje sneller te zijn dan wij, maar toch hebben we hier en daar weer even een ander wandelmaatje en een afleidend gesprek. Bij elk bankje wat gepasseerd wordt moeten we mentaal alles op alles zetten om niet neer te ploffen. Op 70 kilometer mogen we nog wel een keertje zitten en is er wederom een ijskoud Palmpje wat me er doorheen helpt. Om 1600 uur melden we ons bij de laatste officiele rust op 75 kilometer. Krap een kwartier later beginnen we aan de loodzware laatste loodjes van deze tocht. Vermoeidheid overheerst, maar ook het besef dat we het gaan halen. Vlak voor de finish worden we met bewonderende blikken gefeliciteerd met deze overwinning. Nog een laatste keer lopen we langs de helden van deze Kennedymars. Lieve enthousiaste mensen die ons in 20 uur 4 keer enthousiast vertroeteld en aangemoedigd hebben. Gewoon omdat ze het gezellig vonden. Wij hebben van ze genoten!
Een aantal vrijwilligers fietst met ons mee naar de laatste stempelpost. En dan worden we opgewacht door Muziekmakerij 't Zootje. Onder luid getoeter worden we ingehaald. Bijna al onze wandelvrienden zitten er nog. Applaus, gejuich, veel dikke zoenen en finish-Palm. De medailles zijn op, maar het kan ons niets meer schelen. We hebben het gered. De 80 van Maasland ff Anders zitten erop! Het is kwart over vijf. Wij zijn helden die hun beloften nakomen. We hadden nog drie kwartier extra kunnen rusten!

Tachtig kilometer gelopen, en dan...
Omdat het me niet verantwoord leek om na een nacht overgeslagen te hebben en een sportieve top-prestatie geleverd te hebben ook nog bijna 100 kilometer lang een auto te moeten besturen, had ik de in Rozenburg wonende Danyell gevraagd of ik bij haar kon logeren. Na 1 finishbiertje, een warm weerzien van mijn voeten met de Birkenstocks, wat stoere verhalen en de constatering dat iedereen nu toch echt wel een beetje aan het naar huis gaan is, vertrekken we richting de pont. Een kopje thee, een heerlijke warme maaltijd van de bezorg-Chinees en een ontspannend warm bad later vertrek ik rond 2100 uur naar Dromenland. Zelfs het oorverdovende vuurwerk van de Furieade en het getoeter van alle boten in de haven van Maassluis storen me niet. Pas om 9 uur 's morgens ontwaak ik uit mijn tijdelijke comatueuze toestand. Twee koppen koffie, twee crackertjes kaas en drie dikke bedankzoenen voor Danyell later vetrek ik richting Almere.