Tocht: 20e Geert Dillingtocht
Plaats: Alkmaar
Datum: 17 maart 2006 (Tweede Paasdag)
Afstand: 40 km
Route: Alkmaar, Heerhugowaard, Alkmaar

Start:
Op deze Tweede Paasdag gaat de wekker op het onzalige tijdstip van 6 uur.
Precies een uur later zit ik gewassen en gestreken in de trein, onderweg naar Alkmaar, waar ik weer een uur later arriveer. Bill komt me ophalen en buigt zich met een intelligente blik over zijn geleende Tom-tom, maar het apparaat weigert ons te vertellen waar we heen moeten. Dan maar ouderwets op zoek naar een plattelandskaart. Op de rotonde links, bij de stoplichten rechts, tweede straat rechts, 1e links, 1e rechts (onthoud jij het Bill?!) Gelukkig staan bij de stoplichten al bordjes "Wandeltocht", anders hadden we nu NOG rondjes rond Alkmaar gereden denk ik!

Dat Bill en ik inmiddels lekker op elkaar ingespeeld zijn blijkt in het startlokaal. Hij maakt foto's, ik maak gebruik van het sanitair. Hij schrijft ons in, ik haal koffie. Hij deelt reclame-materiaal uit voor de door hem georganiseerde Kooikertocht op Wieringen, ik dring aan op vertrek!

Eerste rust:
De eerste stempelpost zit al op 6,5 km. Omdat we dan pas een uur aan het wandelen zijn slaan we deze "rust" even over en gaan in een moordend tempo af op het 13 kilometer punt waar de routebeschrijving ons een volgende rustpunt belooft! We verbazen ons over de enorme hoeveelheid molens in dit stadje. Binnen anderhalf uur hebben we er al meer gezien dan in de jaarlijkse Molen- en Merentocht in Krommenie.

Tweede rust:
Pas na 7 kwartier komen we aan op het 13 km punt. In totaal zijn we bijna 3 uur onderweg en we hebben echt stevig doorgelopen. Hier klopt iets niet volgens ons. Maar het zonnetje schijnt, dus waar maken we ons druk om! Laat ons lopen...

Derde rust:
Ruim 2,5 uur later doemt eindelijk, eindelijk, eindelijk het derde rustpunt op. De route was niet onaardig hoor, we hebben prachtige wijken doorkruisd en schitterende omgevingen gezien. Maar het klopt niet!!! De benen voelen alsof ze bijn 30 km afgelegd hebben en qua tijd zouden we toch minstens op 27 km moeten zitten. Maar de routebeschrijving zegt dat we pas op 22,6 zijn. Een paar wandelende dames mengen zich in onze discussie en melden ons hetzelfde gevoel te hebben. De kaartknipper blijft stoicijns voor zich uit staren en doet net of hij onze onvrede niet opmerkt....

Vierde rust:
En alweer zijn we anderhalf uur onderweg geweest voor 5 kilometer volgens de routebeschrijving die "Evt rust bij Snackbar Alkmaar" meldt. Laat het "eventueel" maar weg. We gaan zitten. We gaan bier drinken. We weten heus wel hoe je benen voelen na 30 km voelen. En dat strookt niet met wat we nu voelen! "Wie dit gelooft krijgt een vouwfiets" roept Bill en ondanks alles kan ik een lach niet onderdrukken. We mopperen lekker verder tot we de dames van rustpunt 3 weer in het vizier krijgen. En omdat gedeelde smart halve smart is sluiten we ons bij hen aan.

Vijfde rust:
Als we vervolgens WEER anderhalf uur doen over 5 km volgens de routebeschrijving is de maat vol! Helemaal als blijkt dat de stempelpost niet meer bemand is. BeLACHelijk! Een aantal gelijk gestemden (lees: boze wandelaars!) sluiten zich bij ons aan als we besluiten vanaf daar de route los te laten en de kortste route naar het start/finishlokaal te nemen. We hopen voor ze dat daar ook niemand meer aanwezig is, want we lopen nu met een man of 10 die stuk voor stuk het spreekwoordelijke stoom uit de oren hebben komen! Wij vinden lopen helemaal niet erg. En een route die eens een kilometertje langer is, prima! Maar een route van 40 km met 6 a 8 km overschrijden stemt ons niet gunstig. We zijn moe. We willen finishbier. We willen gerechtigheid! Maak je borst maar nat mensen van de organisatie....

Finish:
Het kost ons nog ruim 3 kwartier om het finishlokaal te bereiken. Inmiddels hebben ze daar ook wel door dat er iets niet in de haak was met de route. Blijkbaar zijn we niet de eersten die klagen. "Ik heb de route niet gemaakt" "hij is 2 keer nagemeten" "hij is 1 keer nagelopen" "ik kan er ook niks aan doen" "deze route is uitgezet door iemand die het voor het eerst deed". Allemaal loze kreten natuurlijk. Maar als we eenmaal ons biertje hebben begrijpen wij ook heus wel dat die inschrijf-mevrouw er allemaal ook niets aan kan doen. Maar tochtjes georganiseerd door "de Jeep" schrappen we wel even uit onze kalender. Of ze er nu wel of niet iets aan konden doen. Wij zijn even klaar met ze! Niet dat we geen leuke dag gehad hebben. Samen boos zijn schept een enorme band! Boos zijn geeft je lekker veel adrenaline. En op adrenaline loop je elk tochtje uit. Hoe zwaar en hoe ver ook! Dat moet wel, want ik ben soepeler dan ooit...